“เอริน แกกำลังยึดติดกับอะไรบางอย่างที่มันไม่อยู่แล้วเอาไว้ เราเกือบจะ 30 แล้ว มันไม่ได้ ‘น่ารัก’ แล้วนะ แกคิดว่าแกจะสาวตลอดไปรึไง”

ประโยคข้างต้นนั้น แบลร์ ผู้ซึ่งดูมีชีวิตเข้ารูปเข้ารอยกว่าใครในแก๊ง 3 สาว โพล่งใส่ เอริน หญิงรักหญิงผู้กลัวที่จะพูดคำว่า “รัก” ในขณะที่ต่อล้อต่อเถียงกันตามประสาเพื่อนสนิท

ราวกับเป็นสถานการณ์ร่วมของผู้หญิงวัยใกล้ 30 หลายคน เราต่างเคยตำหนิเพื่อน หรือโดนเพื่อนพูดเตือนสติ ทั้งนี้เพราะการเปลี่ยนผ่านจากช่วงวัย 20 ไปสู่ 30 ในหลายๆ ครั้งมันช่างน่ากังวล เราไม่อยากละความสนุกสนานของสมัยเป็น “วัยรุ่น” แต่ภาระหน้าที่ความรับผิดชอบในการงาน และอาจจะรวมถึงความสำเร็จในอนาคตก็เพิ่มระดับมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่มีใครคอยให้อภัยคุณในฐานะ “เด็ก” อีกต่อไปแล้ว แม้จะรู้และยอมรับ แต่ใจหนึ่งเรายังอยากยึดเหนี่ยวสิ่งเดิมๆ ที่เคยมีเอาไว้ การเปลี่ยนแปลงไม่เคยให้ความรู้สึกปลอดภัย 

 

เจนนี่ แบลร์ เอริน เป็นสามสาวเพื่อนสนิทที่คบกันมานานตั้งแต่สมัยเรียน ทุกคนเติบโตมาดี มีหน้าที่การงานที่ไม่ขี้เหร่ ไม่มีใครใกล้เคียงสภาวะขี้แพ้ แต่กระนั้น การเปลี่ยนผ่านในช่วงวัยนี้ก็ยังมิใช่เรื่องง่าย

Someone Great เล่าเรื่องราวในช่วงเวลาสั้นๆ เพียงวันสองวัน เมื่อเจนนี่จำใจเลิกกับแฟนหนุ่มที่คบกันมายาวนาน 9 ปี เธออกหัก ยังอยู่ในช่วงเศร้าโศก อีกไม่นานเธอจะย้ายจากนิวยอร์คไปทำงานในฝันที่ซานฟรานซิสโก เธอต้องการเพื่อนๆ อยากได้เหล้า กัญชา และตั๋วเข้างานปาร์ตี้คอนเสิร์ตวง Neon Classic วงโปรดของเธอและเพื่อน เพื่อเป็นการเยียวยาและบอกลาบางสิ่งบางอย่าง

นี่อาจเป็นหนังว่าด้วยภาวะอกหัก ซึ่งผู้หญิงวัยใกล้ 30 หลายๆ คนต้องการ มันเป็นรอมคอมที่บ้าบอ ทำอะไรห่ามๆ เมาเละเทะ แต่ตลกมากและเต็มไปด้วยความสวยงามในมิตรภาพของเพื่อนๆ ที่เติบโตมาด้วยกัน 

ยิ่งกว่านั้น การสลับฉากย้อนอดีตไล่เรียงช่วงเวลาความสัมพันธ์ 9 ปีของเจนนี่กับแฟนหนุ่มยังสะเทือนความรู้สึกเราได้ลึกเกินคาด หัวเราะแล้วก็หยุดพักปาดน้ำตาไปสองรอบ

ต้องใช้ประสบการณ์ชีวิตพอดูจริงๆ นะ เราจึงจะเข้าใจว่าทำไมคนที่ยังรักกันอยู่สุดใจถึงจำใจไปด้วยกันไม่ได้ เราจึงจะยอมรับว่าทุกความสัมพันธ์ที่พังทลายนั้น ไม่ได้เกิดจากเหตุการณ์ใดเหตุการณ์หนึ่ง แต่เกิดจากเหตุปัจจัยหลายอย่างที่สั่งสมมานาน

เราจึงจะตระหนักว่า บางครั้งคนเราก็มีเส้นทางการเติบโตที่แตกต่างกันเป็นเรื่องธรรมดา

และไม่ว่าช้าหรือเร็ว ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนไป การเปลี่ยนแปลงไม่ได้ให้ความรู้สึกปลอดภัย แต่เราจะเรียนรู้และเดินจากตรงนี้ไปอยู่ตรงนั้นได้ในที่สุด เพราะเราไม่ได้เดินคนเดียว ทุกมิตรภาพและความรักที่ผ่านมาจะประทับอยู่ในใจเราตลอดไป.

 

HUG Magazine 

คอลัมน์ ‘สวมแว่นสีชมพูดูหนัง’

เรื่อง: รอมคอมแอดมิน